Link do artykułu: https://zarobmy.se/synteza-11-mechanika-tworzenia-mempleksow-przedsiebiorczosc-polityka2/
To teraz ta druga metoda – na potrzeby innych tekstów metodę dziobania tak wykresu nazwijmy roboczo “dzida”. Uogólniamy sobie wykres jako zbiór kropek i w jakiś punkt “wbijamy” strzałkę reprezentującą nowe źródło mocy (wprost – paliwo, źródło energii i silnik je przetwarzający, inne zasoby to raczej kwiatek do kożucha, a terytoria pozwalają dogęścić wykres kropkami, bo ich tam też wejdzie tylko tyle, ile wejdzie). Ta strzałka zapewnia nam “nowy dobrobyt” rozdzielany z tej strzałki jak z punktu >1|1<, czyli spadającym mnożnikiem poniżej 1 (na przykład 0,98) i rosnącym powyżej (na przykład 1,02; choć należy uwzględnić odległość na innych płaszczyznach, bo te mnożniki na siebie wpływają). W wyniku tego mogą nam na wykresie zawierającym więcej zmiennych powstać “firanki” – wykres z kilkoma lokalnymi maksimami. To dość duże uproszczenie, ale oddaje ono sens – kłopot z taką makro strzałką “znaleźliśmy złoto/odkryliśmy ropę” jest taki, że nie bardzo możemy decydować o tym, czy jesteśmy nad, czy pod strzałką. Metoda ma jednak to do siebie, że raczej tego powinna dotyczyć – jak wbić “dzidę” tak, żeby polecieć na mnożniku w górę hierarchii? Ano najlepiej to wbić ją samemu poniżej swojej pozycji, czyli w wybranych (możliwie wielu) płaszczyznach rozrachunku hierarchii zaoferować sobie przyrost tego, co nam wychodzi najlepiej (oczywiście inteligentni, kreatywni, dobrze wykształceni pracoholicy mają w tej kategorii straszliwe przewagi dające w rezultacie rozwarstwienie dochodów trzycyfrowym mnożnikiem, a bogactwa kompletną abstrakcją), a po przeskoczeniu wyżej wbijać kolejne (jeden dobry pomysł na biznes w życiu to już dużo, ale są tacy, co wypluwają nowe przedsiębiorstwa w…