sugerujesz, że dzisiaj w “saperach” to pewnie takie same fajtłapy jak ci policjanci co dla wyższych emerytur przeskoczyli do BOR/SOP?
a tymczasem w święto PRL dwie różne ekipy: jedna w Warszawie u matki mec Piesiewicza a druga we Wrocławiu u Marka Stróżyka…
we Wrocławiu to właśnie chyba ci “saperzy” z WSW…
Pisałem kiedyś: nawet gdy wszyscy zaangażowani są wolontariuszami, OSŻP wymaga ponoszenia znacznych kosztów materiałowych (i tak najmniejszych z całego spektrum działań). Kto je pokryje? Znam budżety organizacyjek wywrotowych, z nich nie wydzielisz funduszu specjalnego.
Staraliśmy się dobrym słowem wyperswadować Ci indiańskość. Później ograniczyliśmy się jedynie do słowa bez przymiotnikowego^^
Dlatego już dawno przygotowali sobie przeprowadzki do innych krain.
Bo tutaj rozpędza się ciężarówka ze żwirem.
Ci co mogą pokryć mają interes w tym żeby było tak jak jest, bo właśnie dlatego mają zasoby.
Masz rację, ja po prostu tak sobie spekuluje, że takie grupy są w PL, tyle że jak to w kapitaliźmie 
rozwiązują kwestie sporne w obrocie gospodarczym na korzyść tych którzy im płacom.
Nurtuje mnie tylko, czy w sytuacji gdy właściwie wszyscy, którzy mają mózg i dostęp do internetu widzą, że to idzie jednoznacznie w kierunku Polin i zrobienia z narodu “Polakistańczyków”, to czy tajemniczy ONI oderwą się od bieżącej roboty, co by im starsi i mądrzejsi całego pastwiska nie zawłaszczyli…
W tym konkteście pisałem wcześniej, że idą i trudne i ciekawe czasy, na zasadzie: będziemy uważnie obserwować czy oddadzą pastwisko bez walki, czy wśród “młodzieży oficerskiej” nie ma jakich gorących patriotów, którzy niesieni memami rzucą się w wir realizacji…
Takie tam dywagacje… wyraz bezsilności przecież, bo jeśli nie ONI, to kto uratuje tę przestrzeń między Odrą a Bugiem, kto pozwoli by koslawe ale jednak formalnie jeszcze nasze państwo dociągnęło do jakiej zmiany politycznej ekipy, to eksploatacji metali ziem rzadkich na Mazurach, itd, itp.
Piszę to jako patriota - przez Kolegów wykpiwany i wyśmiewany.
Ależ Rysiu - Wizygoci kierują się na Rzym i po cóż im Niedorzeczne pastwiska Gotów? Na cóż Alarykowi plemienna korona gdy służąc Rzymowi lepsze koście ma się rzucone?
Niech się Starsi & Mądrzejsi tam z Wami użerają, my dlatego wyjechaliśmy z kraju, że Was do niczego nie potrzebujemy i użyć Was nie sposób bo jesteście bandą zanarchizowanych pacyfistów.
Na miejscu Spawacza też bym Was sprywatyzował na zmywaki za czapkę śliwek i gruszkę na wierzbie. Stań z boku, oceń kondycję ludu Niedorzecza i zastanów się kto byłby takim durniem żeby się z nimi jako władca użerać? Oni przecież nie dlatego przed władzą klękają że łuna im mudro rozkazy wydaje, ale dlatego że odruch klękania wiąże im się z odruchem robienia Zdradka za darmo czym kontentują się wielce machając kolejnym coraz to armiom rozbijającym się po kraju.
Jeśli tacy są to ja ich chętnie kupię, przepłacę i na Rzym powiodę. Żeby się tam u Was nie marnowali. Łupy i branki u mnie lepsze.
Ale patriota sarmacki czy heriarski?
Zupełnie na luzie i amatorsko, ale jak człowiek był u Baćki na tygodniowym wypadzie, to się może podzielić spostrzeżeniami.
GRANICA
Przekraczanie granicy wymaga wystania się w kolejce, następnie w następnej, przejścia przez celników i pograniczników, następnie kolejka na most stanowiący faktyczną granicę i za mostem ponownie celnicy i pogranicznicy, wraz ze swoimi kolejkami.
Ale jest ogromna różnica pomiędzy polską i białoruską stroną.
W jednym przypadku mamy do czynienia z nieuzbrojonymi, uprzejmymi i wyluzowanymi funkcjonariuszami. Mieliśmy do czynienia z uprzejmą panią, która z uśmiechem na ustach pomogła nam wypełnić odpowiednie papiery, cierpliwie znosiła pomyłki (trzeba było drugi raz wypełniać), a potem zdziwiła się, że jedno okienko przejechaliśmy bez zatrzymania. Pośmiała się, po czym poszła z nami dopełnić formalności przy pominiętym okienku. Gdy pytałem pogranicznika czy zaparkować samochód gdzieś obok na ten czas, to ten mi odparł “spokojnie, Pan się nie przejmuje”. Przeszukanie samochodu to tylko taka formalność. Co więcej, jak staliśmy w długiej kolejce, to wyszliśmy z Natalką rozprostować kości. Po chwili podeszło do nas kilku czekających w kolejce kierowców i mówą, żebyśmy jechali bez kolejki, bo mamy takiego małego dzieciaczka. Trochę nieufnie, ale pojechaliśmy. Mówimy pani przy szlabanie, że mamy roczne dziecko, na co ona poprosiła o paszport i… faktycznie, przepuściła nas dalej. Po przejechaniu przez korytarz kolejka na most, taka na kilkaset metrów i wszystkie samochody stoją. Idę do strażnika i mówię, że mamy roczne dziecko, na co on “I w tej kolejce stoicie? Podjeżdżajcie!”. No, to pojechaliśmy pod prąd mijając całą kolejkę, a pan straznik wstrzymał innych, by nas przepuścić jako pierwszych.
Po drugiej stronie mamy do czynienia z zupełnie innym klimatem. Uzbrojeni mundurowi, owczarki niemieckie na smyczach przy nogach części z nich, podejrzliwe spojrzenia. Oczywiście tu się nikt dzieciaczkiem nie przejmuje. Na budynkach plakaty z wypisanymi cyrylicą hasłami typu “Choroby nie znają granic!”, ikonografia z przekreślonym mięsem, serem, mlekiem i… kanapkami.
Stajemy w kolejce, podchodzi mundurowy i pyta władczym tonem czy mam polski paszport. Odpowiadam, że tak, na co on “to po co Pan tu stanął? Tam trzeba było!”. Odpowiadam, że to dlatego, że ja tu po raz pierwszy i jeszcze nie wiem co i jak, na co on chamskim tonem, że wszystko jest napisane. Cóż, nie jestem tak biegły w cyrylicy, więc wybrałem korytarz podpisany po angielsku “cars”. Błąd.
Kolejny przyszedł, rzucił rozkaz by pokazać paszporty. Przejrzał i oddał mi je z miną, jakby właśnie gówno miał w ręku. Kolejny i kolejna równie uprzejma kontrola. Łaskawie podszedł do samochodu, bo dziecko spało. Jedziemy dalej do kontroli celnej. Podjeżdżam do okienka, idę z paszporatmi, pani w okienku zirytowanym tonem rzuca “wzywałam Pana?!”. Odpowiadam, że nie. “To wraca do samochodu. Zawołam”. Potem wypytywanie równie uprzejme ile pojemności ma bak paliwa, ile tam paliwa mam, czy benzyna czy diesel, cygarety? wotka? Pani wyglądała, jakby się zastanawiała czy mi jakiegoś mandatu nie wpakować za paliwo w baku.
Ewidentnie widoczna jest różnica pomiędzy wolną Polską, a ostatnią dyktaturą w Europie. Acha, w pierwszym przypadku opisywałem stronę białoruską, w drugim - polską.
Hmm… chciałbym zobaczyć takie tablice z hasłem “Choroby nie znają granic” na południowej granicy Strefy Schengen. Ależ to by była gównoburza.
JEDZIEMY
No, to ruszamy. Tuż za granicą jest stacja benzynowa, na której robimy pierwszy postój. I zaskoczenie, przy dystrybutorze podchodzi pracownica i pyta czy sam chcę zatankować, czy ma mi pomóc. No, to jest luksus. Się podjeżdża i rzuca “do pełna proszę”. Poradziłem sobie sam. Przy kasie miła niespodzianka: najdroższa benzyna kosztowała 3 PLN za litr. Na tej samej stacji, w budynku niedaleko jest biuro BelToll, czyli tutejszych opłat za drogi płatne. Część dróg jest płatna dla przyjeżdżających z UE. Wchodzę do biura, a tam widok ciekawy. Sekretariat rodem z Polski lat 80-tych, na ścianie portret Łukaszenki. Czyżby prawdę gadali, że tu tak tego, dyktatorsko?
BelToll jest ciekawym systemem. Dostajemy urządzenie (niewielkie) do naklejenia na szybę za lusterkiem i podpisujemy umowę od razu ładując konto na przejazd wskazanej ilości kilometrów. Przy przejeżdżaniu przez bramki system piknięciem potwierdza pobranie opłaty.
Jazda po Białorusi jest ciekawa. Przez pierwsze 50 kilometrów przypomina jeżdżenie po Polsce lat 80-tych. Drogi podobnej jakości, w dużej mierze puste. Kierowcy z naprzeciwka sygnalizują mrugając światłami, że milicja stoi i łapie kontrole. Po bokach widać pola, w dużej mierze już skoszone, gdzieniegdzie pracujące traktory, stada krów, bele siana. No właśnie, przez całą drogę do granicy po polskiej stronie, tego w ogóle nie widać! A przecież jeszcze za dzieciaka ten obraz dla Podlasia był tak normalny. Gdzieś zniknęło. I po drugiej stronie widać życie. Ptaki uciekające sprzed maski, przczoły latające sobie wokół człowieka, lisy gdzieniegdzie, koty. Polska strona wręcz przy tym wydaje się wysterylizowana z życia. Zaskakujące zachowanie było kierowców ciężarówek. Gdy taki widział, że jedzie za nim kilka samochodów osobowych i nie mogą go wyprzedzić, to zjeżdżał całkowicie na pobocze i czasem wręcz się tam zatrzymywał, żeby przepuścić. Zdażyło się t parokrotnie, więc wnioskuję, że to jest standardowy sposób postępowania oparty na życzliwości. Po przejechaniu jakichś 50 kilometrów, drogi stają się nowocześniejsze, wręcz ekspresowe/autostradowe. I nadal - bardzo mało obciążone, więc jeździ się niezwykle komfortowo. Najlepszy pod tym względem jest MKAD, gdzie jest perfekcyjna autostrada i absolutnie nikogo na horyzoncie z przodu i z tyłu. Wjechać, położyć cegłę na pedale gazu i cieszyć się jazdą! Osobną kategorię stanowią ronda. Są wielkie. Najwyraźniej projektant wyszedł z założenia, że ma je być widać z kosmosu. Samochody naokoło widać takie, jak w Polsce. Biedy nie ma. Wręcz przeciwnie, Porsche widziałem w tym kraju wielokrotnie częściej, niż w Polsce. Do tego dochodzi trochę maszyn z czasów radzieckich (mało) - widać, że ładnie utrzymane youngtimery. Wśród pojazdów użytkowych widać sporo “bochenków”, czyli UAZ 452. Do tego UAZy 469. W jednym i drugim przypadku zadbane i nowe. Po prostu pewnie ich właściciele doceniają ich własności użytkowe. Jest trochę starszych ciężarówek, ale znowu - zasadniczo dobrze utrzymanych. Z wyjątkami, bo czasem się trafił taki, co stawiał za sobą zasłonę dymną. Najwyraźniej bardzo luźno tu podchodzą do kwestii badań technicznych.
Należy przygotować się na to, że występują tu trzy rodzaje stacji benzynowych. Nowsze, takie jak u nas, tyle, że z obsługą nalewającą za nas, jeśli takie mamy życzenie. Starsze, gdzie najpierw płacimy za określoną ilość paliwa, a potem tankujemy. Najnowsze, czyli zupełnie automatyczne. Kiedyś u nas takie też występowały, ale jakoś się nie bardzo utrzymały. Tu też płacimy z góry.
LUDNOŚĆ
Po kilku dniach spędzonych w Mińsku, łatwo zauważyć, że jest to kraj Europejski, zamieszkały przez Europejczyków. Jeszcze kilka lat temu podobna sytuacja dotyczyła innych stolic tzw. Bloku Wschodniego, ale dziś to już nieaktualne. Tak czy inaczej, przez tydzień chodzenia po 10 godzin dziennie po ścisłym centrum miasta i najpopularniejszych atrakcjach, widziałem mniej obcoplemiennych (nieeuropejeskiej ludności), niż w Warszawie przez godzinę. Kolosalna różnica i było to dla mnie bardzo przyjemne doświadczenie. Dodatkowo Mińsk według statystyk ma niespełna 2 miliony mieszkańców i to widać - w przeciwieństwie do Warszawy, nie ma tu tłumów, nie ma zagęszczenia ludzi na ulicach. Tak wyglądała Warszawa, gdy naprawdę miała niecałe 2 miliony mieszkańców. Dziś ma w mojej ocenie prawie trzy razy więcej, a oficjalne statystyki można sobie wsadzić w dowolne miejsce poza przegródką z napisem “ważne”, “istotne” lub “prawdziwe”.
Zaskoczeniem była znajomość języka polskiego. Rozmawiałem z kilkoma przewodnikami i zawsze okazywało się, że mówią po polsku. Córka kobiety, u której wynajęliśmy mieszkanie też okazała się mówić po polsku. Gdy wychodziłem z klatki schodowej z wózkiem, podszedł do mnie około dwunastoletni chłopak, by mi pomóc. Mówię mu “spasiba”, na co on “proszę”. Obsługa przydrożnych stacji benzynowych też często mówi po polsku.
Dodatkowo wszędzie widać mnóstwo dzieciaków. W różnym wieku. Po prostu mnóstwo, a infrastruktura dla dzieci jest bardzo bogata - w każdym parku coś się znajdzie, a parków jest bardzo dużo. Do tego oczywiście Park Gorkiego, całkowicie poświęcony dzieciom. Znaleźć tam można mnóstwo najróżniejszych atrakcji, od karuzel do strzelnic i codziennie usypywanej górki śniegu.
Najwyraźniej polityka prorodzinna tu działa. A może nie jest potrzebna, a wystarczy po prostu nie orać kultury dewiacjami. Nie wiem, wiem, że ich piramida demograficzna ma korzystniejszy kształt i to ewidentnie widać na ulicach. Co więcej, widać też ogromną życzliwość ludzi na ulicach w stosunku do małych dzieci. Tylko tam mi się zdarzyło, że ludzie podchodzili i sami z siebie pomagali z wózeczkiem na schodach. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety.
Zresztą różnice też widać po ikonografii publicznej. Podczas gdy tu widziałem plakaty ze szczęśliwą rodziną i hasłem “wierność gwarancją zdrowia” lub maliny ułożone w serce i słowo “Białoruś”, albo billboardy zapraszające na dzień czołgisty, lub też promujące szacunek do konkretnego zawodu (było ich wiele, np. jakiś człowiek, podane imię i nazwisko, że jest górnikiem i co robi), to po powrocie do Warszawy z okładki nowoczesnego czasopisma gniewna feministka krzyczy “mamy prawo do invitro!!”, a z Internetów wyskakuje selfie wiceprezydenta Warszawy z jego facetem, wykonane w łóżku, z serduszkami i takimi tak posrałkami. Wygląda na to, że na Białorusi “cultural subversion” albo nie miała miejsca, albo się nie udała. Sama ikonografia w postaci reklam, billboardów, okładek magazynów itd. nie przeszła przemiany takiej, jak w Polsce, czyli wprowadzanie nieeuropejskich modeli jako obowiązkowych i nadreprezentowanych w danej populacji. Tam to po prostu się nie stało. Da się. Zresztą ten kraj to koszmar postępactwa. Zamieszkały przez białych ludzi, którzy - o zgrozo - mają dzieci i to dużo, w sklepach jest dużo zabawek w postaci pistoletów i karabinów, a zewsząd bije szacunek dla bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Rodziny są widokiem bardzo częstym i dzieciaki razem w wieku od niemowlęcego, przez dziecięcy po nastoletni. I co ciekawe, te rodziny nie wyglądały tak, że nastolatek miał minę “Boże, co ja tu do cholery robię?”, tylko naprawdę te rodziny były ze sobą i zaangażowane we wspólne spędzanie czasu, ewidentnie czerpiąc z tego przyjemność. Miejscowy zapytany o ten stan rzeczy stwierdził, że to wynika z faktu migracji młodych ludzi z prowincji. Nie wydaje mi się, by to było przyczyną, bo do Warszawy migracja jest ogromna, a jakoś w Polsce nie przekłada się to na taką liczbę dzieciołków. Brak też jest wszędobylskich skuterów z dostawą jedzenia, czyli najwyraźniej ta forma nie zyskała tu popularności. Ludzie do restauracji chodzą, owszem, ale do domu jedzenia się tu chyba nie zamawia.
Kolejna rzecz jest taka, że nie czuć tu jakiegoś pędu, który można poczuć na ulicach polskiej stolicy. Ludzie sprawiają wrażenie bardziej wyluzowanych.
Sporo jest widać mundurowych, ale nie takich, co stoją gdzieś na warcie, tylko takich, co właśnie do pracy lub z pracy idą. Mundury najróżniejsze.
Słowa jednego lokalesa dotyczące pracy i życia na Białorusi: “Na Białorusi dobrze się żyje tylko programistom i urzędnikom”. Hmm, brzmi poniekąd znajomo.
MIŃSK
WYTWÓRCZOŚĆ
Ogólnie pojęta i na tyle, co człowiek sam może zaobserwować jako laik. Wszystkie autobusy, trolejbusy itd. to oczywiście MAZ. Biełaz też jest oczywistością. Da się kupić białoruski kolimator i lunetę oraz białoruski traktor (MTZ) - nienajgorzej. W sklepach jest dostępna większość towarów z zapada, do których jesteśmy przyzwyczajeni, jednak i tak stanowią mniejszość na półkach. Przy czym na ile poczytałem etykiety, królują lokalni producenci rzeczy wszelakich, łącznie z żywnością. Przy czym żywność jest inna, chyba lepsza. Przykładowo, mleko pozostawione w spokoju się normalnie zsiada.
Ceny towarów zachodnich są podobne, jak w Polsce. Ceny lokalnych tak na oko z 15% niższe.
CO WARTO ZOBACZYĆ
To pewnie każdemu co innego w duszy gra, więc trudno coś doradzać. Nawet jak ktoś nie lubi militariów, to jednak pewnie doceni kompleks historyczno-militarny Linia Stalina. Bardzo fajnie urządzony, dużo eksponatów, przewodnicy w strojach z epoki, z głośników płyną pieśni z okresu - no, klimat jest. Do tego można sobie postrzelać z kalibrów, z jakich na strzelnicy się nie da (huk spory jak się z DShK walnie ^^) i czołgiem pojeździć. Oczywiście jazda T-34 najdroższa, bo 2000 PLN, ale cóż…
INSZE
Po rozpadzie ZSRR Łukaszence nie było trudno wygrać. Bo też ponad 80% (chyba 83%, jeśli mnie pamięć nie myli) ludności nie chciało wychodzenia ze Związku. Mimo to doszło do podpisania porozumień białowieskich. No i w wyborach prezydenckich, od których zaczęła się era Baćki, do wyboru był sygnatariusz tych porozumień (zdrajca się znaczy dla większości), nacjonalista (przy czym był to prąd umysłowy niezrozumiały dla większości i raczej jawił się jako rozrywka intelektualna elit) oraz były szef kołchozu. No i wygrał w cuglach, zgarniając koło 80%. Od tamtej pory utrzymuje się u władzy. Na zachodzie gadają najróżniejsze rzeczy o nim i jego kraju, a jak tu człowiek jest na miejscu i widzi jak to wygląda z drugiej strony (a przejście graniczne, to wyjątkowo widoczny przykład), to od razu klasyfikuje to jako… no, powiedzmy, tendencyjne przekazy, coby być delikatnym. Co więcej, mam wrażenie, że 30 lat po upadku Żelaznej Kurtyny, to jednak może Białoruś poszła mądrzejszą drogą niż Polska, choć kiedyś sam bym nie uwierzył.
Może puścimy to jako tekst na głównej?
Zapisz się do OT i broń tych “wartości”^^
Wielu przedsiębiorców ma uczulenie na Polin. Polska to nienormalność.
Pojechałeś ogarnąć sobie rezydencję podatkową z tym ich upustem na IT?^^
Ten sam mit masz aż po ujście Dniestru.
Według tamtejszej mitologii oni nas uratowali i oczekują wdzięczności.
W przemyśle spożywczym zdominowanym przez Tetrapak na zapadzie nawet w podręcznikach masz informację, że mleko zsiadłe produkuje się poprzez dodanie kultur bakterii do pasteryzowanego. Rzuć okiem na szwedzką wiki co do zsiadłego - surmjolk/kulturmjolk.
Technologia zostawiania mleka w spokoju zaginęła^^
Fajny raport. Gdzie fabryki? Warsztaty? Garaże?
Plan był taki, by je ogarnąć, ale się popsuł, bo miałem wstępnie być dłużej, a wyszedł niecały tydzień (w zasadzie 5 dni, bo jeszcze się trafiła zabawa z małą po nocy; przynajmniej sobie ambulansem pojeździłem). W takich warunkach z kobietą na karku i małą przy nodze, nie dało rady.
Gdyby się udało, to dostałbyś szczegółowy raport bezpośrednio, a tak bardziej taka pierdółka wyszła, bez wartości, którą liczyłem zawrzeć, więc na forum wrzuciłem.
Na główną wrzucić nie mam problemu, tylko to chyba poziom za niski jak na to miejsce. 
A co do zniżki, to dobrze kombinujesz, bo mnie szef w tym roku niegodnie potraktował podwyżki odmawiając w obliczu rozkręcającej się CPI, więc zaczęło mnie świeżbić, by z UoP na B2B sobie gdzieś przeskoczyć i do tego, to by była super opcja.
Na urlop jeździć z kochanką.
Żonom mówimy stanowcze nie^^
Ceny PM zmieniły się tyle ile się zmieniły. Też uważam że klienci to kutwy.
Najwidoczniej chcą żebym rzucił malarstwo i zajął się wystąpieniami publicznymi.
Nie zapomnij o zorganizowaniu jakiej sztafety. Sportowej.
Hm, właśnie widzę, że w PLN przebiło 6300. Czyżby kierunek był już tylko jeden?
@Eltor Brawo Panie Kolego za ten opis. Zazdroszczę wypadu, wytrąciłeś mi z ręki argument że z rocznym dzieckiem się wybiera w takie podróże. Wam z tej Warszawy to jednakowoż trochę łatwiej dojechać - nam to bliżej na Pragę lub Berlin
Daj znać, czy mam zapisać się do Armar-3r3, czy od razu kupować bilet do Argentyny. Ja rodzinę mam, żyć bym chciał.
…Super wypad Eltor!
Szok i niedowierzanie, w WXL znają swój język urzędowy?
taki Sienkiewicz Bartłomiej też tak zrobił: z UOP do B2B przeszedł i fakturki za doradztwo z zakresu bezpieczeństwa wystawiane przez narodowe czempiony “epoki tuskowskiej” (orleny i inne takie) bardzo sobie chwalił 
a jeszcze mu koledzy przy whisky i cygarze stukali obcasami i przymilnością w głosie szeptali Panie Pułkowniku
koniec końców korytko się urwało bo postawił wszystko na jednego pferda (strasznie przyspieszył mu proces łycienia - vide zdjęcia z G7 - zauważyliście?) a ten przegrał (uciekł przed przegraną) z tym co to już nigdy “nie miał wyborów wygrać”
anyway: uniwersaalny model sukcesu polega na tym: podpiąć się do jakieś sitwy aby potem już to z powodu “przeszłej przynaleźności do niej” gołąbki same wpadały do gęby…
PS. Ja oczywiście więm, że Ty tak UoP o umowie o pracę ale nie był bym sobą, gdybym nie poszedł w ślady Najjasniejszego Pana naszego 3r3 i nie wskazał Tobie niesmiało, że prawdziwe frukta to leżą nie ma styku umowy o pracę z samozatrudnieniem Nie gniewaj się oczywiście… sam widzisz co to poczytywanie Króla Chąśników robi z prawym legalistą
zdecydowanie puścić na głównej - nie przejmować się krygowaniem autora
bajkopisarz Fulford wieszczy deportację z terytorium Wielkiego Szatana co paskudniejszych (mających na sumieniu autentyczne przekręty sprzeczne z mądrością aktualnego etapu wyznaczaną przez sojusz: Mil-Ind Complex - Commonwealth -Matuszka Rosja- Towarzysze Chińscy) starozakonnych do Żydowskiego Okręgu Autonomicznego, który jeszcze towarzysz Stalin podarował narodowi wybranemu
Pomarzyć, ech!
Swoją drogą: trzeba mieć naprawdę kiepełę i genetyczne skłonności do knucia i nomen omen “judzenia” żeby tak nagrabić sobie u wszystkich i żeby oni tak razem, wespół w zespół na Judę…
… a mimo tej niechęci, mniej lub bardziej otwartej, nadal kręcić interesem w takim zakresie. Wot sztuka.
swoja droga ciekawe jak wybrnie Backa z tego, ze przeciez ZBiR byl po to, by Backa na Kremlu fotel mial. A Wladimir Wladimirowicz chetnie by nowa oblast zrobil sobie…z Bialorusi…
co o tym myslisz?
Вoт какие были там дела 
Bardzo dziękuję, Eltor!
mam tylko nadzieję, że nie miałeś takich przygód jak w tej zadedykowanej Tobie piosence:
